Een van de belangrijkste manieren om te leren? Dat is nadenken en spijtig genoeg is daarbij de regel vaak: hoe meer je moet nadenken, hoe meer je leert. Als pedagoog zou je kunnen zeggen: leren gebeurt enkel als er een betekenisvolle ervaring plaatsvindt gevolgd door een betekenisvolle reactie. Je moet iets opmerken en verwerken wil je het opslaan in je langetermijngeheugen. Maar dat is misschien te abstract om door je werkgeheugen te laten verwerken. Daarom gaan we samen concreet aan de slag om de vertaling te maken naar jouw klas en school.

Het leren ondersteunen met visuele middelen is zo oud als het onderwijs zelf, denk maar aan de schoolplaten van vroeger. De makers van de schoolplaten maakten gebruik van de kracht van visuele presentaties. Inmiddels weten we dat deze didactisch kracht voortkomt uit het gegeven, dat we over aparte werkgeheugens voor verbale- en non-verbale informatie beschikken. Nu we met digitale tools onze eigen multimedia presentaties maken, is het van belang om te weten hoe we te werk moeten gaan, zodat we het leren ondersteunen en multimedia niet als doel maar als effectief middel kunnen inschakelen; temeer omdat kennis op een verkeerde manier presenteren, het leren in de weg kan zitten.

Herhaling is vanouds een belangrijke ingrediënt van ons onderwijs, maar op welke manier je herhaalt blijkt cruciaal voor het leren van je leerlingen. Op basis van de vergeetcurve van Ebbinghaus ontdekte men namelijk al snel dat herhalen met steeds langere pauzes, een zeer sterk mechanisme was voor het memoriseren van inhouden. Meer nog, inhoud die ooit vergeten werd en daarna opnieuw geleerd, bleek al snel sterker in het geheugen gegrift. Vergeten is dus cruciaal voor leren. Gespreide herhaling kan zowel als studiemethode en als tool in de klas gehanteerd worden.